Everyday Everyday Everyday

จากหน้าที่การงานที่ล้ำเส้นเข้าไปอยู่ในชีวิตประจำวันให้ทุกอณูพื้นที่ชีวิตเต็มไปด้วยการผลิตอยู่ตลอดเวลา เพื่อแลกเปลี่ยนกับความมั่นคงที่ไม่มีแก่นแท้ตายตัว ประหนึ่งเส้นขอบฟ้าที่ไปไม่เคยถึง การดิ้นรนให้อยู่รอดในแต่ละวันคือปรากฎการณ์ที่ดูเป็นปกติวิสัย เมื่อมโนทัศน์เรื่องความมั่นคงคือแก่นแกนสาระของชีวิต ถูกผลักให้กลายเป็นภาระปัญหาของปัจเจก ปัญหาที่ไม่รู้ว่าเป็นปัญหาเหล่านั้นค่อย ๆ ก่อรูปความคิด นำไปสู่ทัศนคติบางอย่างที่ทำให้เกิดความหดหู่ ทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว สิ่งปรากฎเหล่านั้นถูกอธิบายผ่านภาษาในงานจิตรกรรมของ ‘ปวเรศวร์ (โด้) โชคแสน’

ด้วยลักษณะของวัตถุตัวบุคคลในภาพแสดงอากัปกิริยาในชีวิตประวัน บางส่วนถูกปล่อยเป็นพื้นที่ว่าง โดยไม่ทำให้มันเสร็จสมบูรณ์อย่างจงใจ องค์ประกอบโครงสร้างบรรยากาศพื้นหน้าพื้นหลังเลื่อนไหลอย่างไร้ขอบเขต ราวจะเป็นการเชื้อเชิญให้จินตนาการจากการเห็น ได้มีส่วนร่วมมาเติมเต็มกับอนาคตที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างเลือนราง ภาพบนผืนผ้าใบจากการบันทึกชีวิตประจำวันเพื่อหาพื้นที่อิสระส่วนตัวที่ระบายออกนั้น ในขณะเดียวกัน กลับได้กระตุ้นเร้าก่อกวนการรับรู้ คละเคล้าเชิงวิพากษ์ต่อสิ่งที่เกิดปรากฏในสังคม จากประสบการณ์มุมประชิดที่เผยถึงความไม่ปกติที่ซ่อนตัวอยู่ในความปกติ